گنجشک و خدا
روزها گذشت و گنجشک با خدا هیچ نگفت. فرشتگان هر بار سراغش را از خدا می گرفتند و خدا هر بار به فرشتگان می گفت: می آید ؛ من تنها کسی هستم که غصه هایش را می شنود و یگانه قلبی ام که دردهایش را در خود نگه می دارد.
وسرانجام گنجشک روی شاخه ای از درخت دنیا نشست. فرشتگان چشم به لب هایش دوختند ، گنجشک هیچ نگفت و خدا لب به سخن گشود: با من بگو از آنچه سنگینی سینهء توست.
گنجشک گفت: لانهء کوچکی داشتم. آرامگاه خستگی هایم بود و سرپناه بی کسی ام. تو همان را هم از من گرفتی. این توفان بی موقع چه بود؟ چه می خواستی از لانه ی محقرم؟ کجای دنیا را گرفته بود؟
و سنگینی بغض راه بر کلامش بست. سکوتی بر عرش طنین انداز شد. فرشتگان همه سر به زیر انداختند.
خدا گفت: ماری در راه لانه ات بود ، خواب بودی. باد را گفتم تا خانه ات را وارونه کند. آن گاه تو از کمین مار پر گشودی.
گنجشک خیره در خدایی خدا ماند.
خدا گفت: و چه بسیار بلاها که به واسطه ی محبتم از تو دور کردم و تو ندانسته به دشمنی پرداختی...
اشک در دیدگان گنجشک نشسته بود. ناگاه چیزی در درونش فرو ریخت. های های گریه هایش ملکوت خدا را پر کرد...
شنبه 18 مهر 1388
عشق
بهت سلام نمی کنم
امیدوار بودم که بر نگردی، امیدوار بودم یه کم وجدان داشته باشی و .... امیدواری من تمومی نداره مثل خیلیهای دیگه، خیل مردمی که تو خیابون بودند.
میشه بهم بگی چرا چشمات این طوری شده؟ چی درست نخوابیدی اونم به دلیل اختلاف ساعت اینجا و اونجا؟ برو بابا، خودتی. هر کی ندونه من که میدونم چرا نتونستی بخوابی، صداها زیاد بود، فکر می کردی روز عاشوراست، دائم صدای یاحسین(ع) بلند بود، اونم اونجا تو کشور یانکی ها. چی؟ داشتن رئیس جمهورشونو صدا می کردن؟ آره میدونم که اسمش حسینه، اینو ما میدونیم که صاحب اصلی این اسم برامون خیلی عزیزه، شاید خیلی از اونها ندونن که معنی اسم رئیس جمهورشون چیه؟ البته این موضوع اینجا هم مصداق داره، مثلاً خودت، تو قدر اسمتو نمی دونی.
راستی هنوز خصلت معلمیتو حفظ کردی، با اینکه خیر سر پدرت دیپلمات شدی، ولی وقتی داری با سیاستمدارهای دیگه حرف میزنی، ببخشید سخنرانی می کنی، انگار داری برای بچه های کلاس اول دبستان دیکته میگی، شاید داشتی واسه علی ک. ، موسی م. و کامران د. سرمشق میدادی.
دیدی این سران 1 + 5 چقدر پررو هستن، می خوان ما رو تحریم کنن، هه هه. ولی دم چین گرم. اگه چین ما رو تحریم کنه، پس جنسای بنجلشو به کی بفروشه؟
اونجا بودی، من از بد روزگار نشستم این اخبار آقای حسین ط. رو دیدم. ولی بی ادبا این گزارشگرا با این گزارشای صدمن یه غازشون. میدونی چی می گفت؟ گفتن که امسال واردات میوه 65% زیاد شده. تو باورت میشه؟ من که عمراً باور نمی کنم. گفتن که قراره تاریخ پادشاهی ایران از کتابهای درسی حذف بشه. مثلاً تصور کن تو کتابها اسمی از حمورابی و اولین منشور حقوق بشر دنیا نباشه. مثلاً ما ندونیم سورنا کی بود و واسه آبروی ایران چه کار کرد. همش تقصیر این مردک محمد خ. هست با اون طرح مسخرهء گفتگوی تمدنهاش. یا مثلاً تو کتاب تاریخ اسلام می نویسن: پیامبر اسلام نامه ای به ... ... فرستاد و او نامه را پاره کرد. یا می نویسن که ... ... به هند لشکر کشید و الماسهای کوه نور و دریای نور را به ایران آورد.
من که میگم اگه بچه های ما اینا رو نخونن، اصلاً قدر تو رو نمی دونن چیه؟ تو از تخت طاووس هم با ارزش تری به جون خودت.
راستی یه عکس دیدم که به نظرم خیلی آشنا اومد، خوب که دقت کردم، دیدم خود تویی، بلا. این سوغات جدید چاوز چقدر بهت میاد ماشاا...، یادم باشه واست اسفند دود کنم.
بازم میگم، دوست دارم، به مرگ خودت.
یکشنبه 5 مهر 1388
آرزو بر جوانان عیب نیست.
می‌گویند ...
محمود خان رئیس جهمور ایران شده و وزرایی برای کابینه انتخاب نموده که هر کدام برای بهبودی وضع ایران نقشه هایی در ذهن و امید و آرزوهایی در دل دارند، به قرار زیر:
وزارت آموزش و پرورش: وزیر ندارد، درنتیجه برای آینده سازان ایران امیدی وجود ندارد.
وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات: قطع نشدن سیستم پیامک در سال 1392 و انتخابات ریاست جمهوری دولت یازدهم.
وزارت اطلاعات: بایگانی اطلاعات تمامی افراد در سطح جامعه و به روز نگه داشتن آن.
وزارت امور اقتصادی و دارایی: کشتی گرفتن با تورم مگس وزن و در سطح مسابقات جهانی رویارویی با بحران اقتصاد جهانی.
وزارت امور خارجه: شنیدی خوب شده دنیا باهامون میارن دسته دسته گل برامون
وزارت بازرگانی: انباشتن بازارهای داخلی از کالاهای چینی و بی نیازی از خودکفایی ملی.
وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی: براندازی تمامی ویروسها در کشور خواه ویروس طبیعی باشد، خواه تولید آزمایشگاههای مستکبرین.
وزارت تعاون: همدلی و همیاری با دیگر وزرا.
وزارت جهاد کشاورزی: رسیدن به خودکفایی در امر خطیر تولید سیب زمینی در 4 سال آینده، اگر خداوند باری تعالی توفیق دهد.
وزارت دادگستری: اصولاً در این مورد شبهه وجود دارد، آن هم اینکه با این همه عدل و مهرپروری که بر ما الهام شده، نیازی به این وزارتخانه داریم ؟؟؟
وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح: برگزاری مانورهای گاه و بیگاه برای ایجاد رعب و وحشت در دل دشمنان این کشور اسلامی.
وزارت راه و ترابری: تبدیل راههای خاکی به آسفالته، راههای آسفالته به راه آهن، راه آهن به آبی، راه آبی به خطوط هوایی و تبدیل خطوط هوایی به مسیر یک طرفه به دیار باقی.
وزارت رفاه و تأمین اجتماعی: وزیر ندارد. ( ما چقدر پررو هستیم، داریم از شدت رفاه خفقان می گیریم، باز وزیر رفاه می خواهیم!!! )
وزارت صنایع و معادن: کشف و استخراج تمامی معادن تا خرداد ماه سال 1392.
وزارت علوم، تحقیقات و فناوری: بررسی تمامی پروژه ها و ثبت آنان به نام دوستان و احباب.
وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: تهیه اخراجیهای 3 و 4 و کم کردن روی سازندگان " پدر خوانده " و نیز پخش تمامی مجموعه های کره ای، مخصوصاً جومونگ. (به کوری چشم رستم)
وزارت کار و امور اجتماعی: اجباری نمودن بیمهء تأمین اجتماعی.
وزارت کشور: والله چی بگم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
وزارت مسکن و شهرسازی: توسعهء مسکن مهر.
وزارت نفت: رساندن قیمت نفت به بشکه ای 25 دلار، جهت رفاه حال دوستان کم درآمد در سطح دنیا.
وزارت نیرو: انرژی همه رقمه دویست تومان بسته‌ای.
شنبه 21 شهریور 1388
توهم
دیروز دم غروب حال و هوای تهران کمی دلگیر بود، و خیلی خاطره آور. با اینکه اول شهریور ماه بود، هوای ماه مهربان مهر را داشت.
بد جوری دلم هوای مدرسه و کتاب و دفتر و نیمکت کرد. درسهای دبستانی، یاران دبستانی، مشق شب و ...
کبری کتاب محبوبش را احتمالاً کتاب تاریخ ایران باستان را جایی گم می کند و ناراحت و مغموم بدون تاریخ و بی ریشه به خانه می آید. بی حوصله تلویزیون را روشن می کند. برنامهء در شهر صورت شطرنجی شدهء مردی را نشان می دهد که به جرم بارها آزار مردم دستگیر شده است. این مرد چوپان دروغگوست. آن قدر گرگ گرگ کرد تا خود گرگ صفت شد.
کبری تصمیم می گیرد دیگر بی هویت نباشد، رأی میدهد به امید فرداهای سبز و روشن. در حالی که زیر لب زمزمه می کند:
به دست خود درختی می نشانم به پایش جوی آبی می کشانم
کمی تخم چمن بر روی خاکش برای یادگاری می فشانم
درختم کم کم آرد برگ و باری بسازد بر سر خود شاخساری
نظم و آرامش شهر یک شبه بر باد فنا میرود. بدکاران عصمت می یابند. چوپان دروغگو کدخدای ده می شود. تا دیروز به مردم ریشخند میزد و مردم بر عقل ناقصش می خندیدند، امروز عقده گشایی می کند. زندان و زنجیر و آتش و فریاد.
کوکب خانم همچنان زن با سلیقه ای است و خوب می داند که آبگوشت غذای لذیذی است، اما زور جیبش به تورم ٢۵ درصدی نمی رسد. بنّا و نجّار و نقّاش بی کار و خانه نشین می شوند، گلهای زیبای ژاله در گلدان پژمرده می شوند و ژاله خون می گرید.
سارا و دارا (شاید امین و اکرم) گم شده اند و پدر و مادر بی تابشان کلانتری و زندان و بیمارستان و پزشک قانونی و دست آخر گورستان را به جستجویشان هستند. سارا دفن شده جایی در ناکجا آباد کوره دهات شمال ایران. دارا حالش بدتر است، بدجوری دچار بحران هویت شده، نمی داند اکنون با آنچه که بر سرش آمده داراست یا ندار؟
طوقی و دوستانش در بند دامی کثیف هستند، متحد می شوند و آزاد و رها، همانگونه که کنجشکها فیل قلدر را شکست دادند و اکنون شادند.
مردم هم از جبر زمانه به ستوه می آیند، دست در دست هم می دهند به مهر، میهن خویش را می کنند آباد. چوپان دروغگو گم میشود، نیست می شود. خبر می رسد کسی او را در لانهء شغالان دیده. چه اهمیت دارد، لیاقتش همین بود. کسی می گوید:
من از خار سر دیوار دانستم که ناکس کس نمی گردد بدین بالانشینی‌ها
دوشنبه 2 شهریور 1388
امروز - 2 روز مانده از مرداد
با یک فلاش بک تاریخی در چنین روزی با کودتای ننگین 28 مرداد 1332 تصادف می کنیم. یک مقدار دچار سردرد می شویم و به قول سهراب دچار یعنی عاشق. ما هم که عاشق ایرانیم و به قول یک شاعر خوب دیگر:
سر که نه در راه عزیزان بود
بار گرانی است کشیدن به دوش
نتیجهء اخلاقی اینکه تمام وجود و هستی ما فدای ایران و ایران و ایران. ایرانی که اسلام را به خوبی پرورش داد و مردان اسلامی بزرگی به دنیا معرفی کرد. همهء ما، این انسانهای پاک و شریف را می شناسیم از مختار خراسانی گرفته تا میرزای جنگلی، محمد خیابانی، دکتر مصدق و ...
اما نکته ای که در تاریخ تکرار شده، اینست که امروز روز کودتا و کودتاچیان است. به صورت تاریخی امروز به کامشان است و به نوشخواری مشغولند. یک امروزی را به مستی و شادی می گذرانند ولی بامداد خمار و لایعقل فردا را چه خواهند کرد؟
تاریخ همیشه داور خوبی بوده و به نیکی حکم داده. حق را هرقدر که پامال جفا کردند، باز هم تاریخ حق را پیروز میدان اعلام کرده است. همانگونه که منصور حلاج بر دار رفت و همیشه حقیقت گو باقی ماند. امروز به نوع دیگری در بهارستان حق را حلق آویز میکنند.
صدای حق گویی و عدالت خواهی ما نیز در تاریخ طنین انداز خواهد بود تا روز پیروزیمان.
این دو بیت هم پیشکش به کسی که این روزها به جرم حق گویی، ملحد و کافر و پیاده نظام لشکر دشمن لقب گرفته:
دی شیخ ما با چراغ همی گشت گرد شهر
کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست
گفتند: یافت می نشود گشته ایم ما
گفت: آنچه یافت می نشود آنم آرزوست
چهارشنبه 28 مرداد 1388